01 : ลิเกผสมละครเวทีผสมมิวสิคัล / ขวัญชนก พีระปกรณ์ 2019
#ข้าชื่อดอนกิโฆเต้
เรื่องฟอร์มละคร:
ลิเกผสมละครเวทีผสมมิวสิคัล เอาจริงถ้านับรายชื่อเพลงเท่าที่เราจับได้งูๆปลาๆ จัดเข้าในหมวดลิเกออกภาษาได้นะ เพราะเอาบทประพันธ์ฝรั่งมาเล่น แล้วใช้เพลงไทยสำเนียงฝรั่ง แล้วมันเข้ามากกับเครื่องดนตรี 55555
มีเพลงรัว กับเพลงเสมอ (ถ้าฟังไม่ผิดนะ) ตามแบบขนบลิเก
มีนักแสดงแต่งลิเกคนเดียว แยกง่ายดีแบบเอาลิเกมาใช้ แล้วลิเกมันคือตัวแทนของความฟรุ้งฟริ้งเพ้อฝันอยู่แล้ว บริบทนี้คือโคตรชั่ย แล้วมันเข้ากับลุงประเสริฐที่เป็นผู้ป่วยจิตเวชฟุ้งฝันคิดว่าตัวเองคือดอนกิ
นึกถึงการ์ตูนขายหัวเราะที่เวลาบ้าๆ บอๆ ก็จะชอบทัดดอกไม้แล้วรำๆ ก๋าก้ะ เออแบบนั้นเลยอ่ะ เวลาเห็นดอนกิเวอร์ชั่นนี้
สำหรับคนที่ชินกับฟอร์มลิเก จะถอดฟอร์มสนุกมาก เพราะบล็อกกิ้ง เพลง แอคติ้งเล็กๆ น้อยๆ ของตัวละครคือขนบอย่างลิเกชัดๆ (ถ้าจะเห็นชัดสุดคือตอนเจ๊ลำยองคุกเข่าแอคติ้งแบบนางกำนัล)
แต่มันมาจุกที่โลกนี้ (aka ประเทศไทย) ก็คือโรงลิเกนั่นแหละ เราอยู่บนโรงลิเก ละสารนี้ตอนตัวละครพูดมันทรงพลังมาก นึกถึงความเพ้อฝันฟรุ้งฟริ้งหลายอย่างในสังคมไทย
เอาง่ายๆ ก็เช่น ผอ.ให้เด็กจัดแถวต้อนรับตัวเองอ่ะ ลิเกมะล่ะ 5555 ฟีลลิ่งแบบฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย อะไรก็ไม่รู้เซอร์เรียลๆ อ่ะ
สำหรับคนที่ไม่ได้ดูลิเกไม่ต้องกังวล ฟอร์มของลิเกจะโอบอุ้มคุณเอง นี่พูดในฐานะคนดูลิเกเยอะจนเป็นบ้า5555
เรื่องสารที่จะสื่อ:
ตั้งคำถามกับสังคมตอนนี้ที่อะไรๆ ก็ดูจะแย่ลงเรื่อยๆ และเราทำอะไรไม่ได้ เราจะรับมือยังไงกับความฉิบหายที่อยู่ตรงหน้า (ขอพูดตรงๆ ว่าพวกเรากำลังจะตายกันหมดด้วยหลายปัจจัย) แต่น่าอัศจรรย์ที่ลุงประเสริฐในฐานะดอนกิบอกให้หวัง ให้ฝัน อย่าลืมความฝัน แต่มันเจ็บปวดจุกๆ กับความจริงเหลือเกิน ความจริงที่อย่างน้อยอยู่บนจอมือถือของคุณเวลารูดอ่านข่าวประจำวัน
เราจะฝันได้มากแค่ไหนในเมื่อสิ่งที่เห็นตำตามันย้ำ แบบที่เจ๊ลำยองบอกว่าจะฝันได้ไม่ว่าแต่ต้องเข้าใจว่าเราต้องทำมาหาแดก
สารอีกอย่างที่เราว่าทรงพลังคือการตอกย้ำความเท่ากันและเคารพคนอื่น มันสำคัญมากนะ ถ้ามองคนอื่นเท่ากัน เห็นใจกัน มันก็คงจะช่วยเบรกอะไรได้มาก // อีกใจก็ทดท้อนิดๆ ว่าเราเมตตาเขาแต่เขาตีเราอ่ะ แบบตอนไอ้แดงตีลุงประเสริฐ....แต่ก็มีความหวังใจฟู เมื่อเรณูเริ่มรู้สึกว่าตัวเธอเองก็มีค่า แม้ก่อนหน้าเธอจะฝังหัวตัวเองมาตลอดว่าทำอาชีพที่สังคมมองว่าสกปรก
มันยาก ยากไปหมดเลยเนอะ ในการจะมองคนเท่ากัน ในการจะฝันจะหวังว่าโลกจะดีขึ้นกว่านี้
แน่นอนว่าน้ำตารื้นในฉากจบ.|
ขอบคุณสำหรับโปรดักชั่นอันดีงามนี้มากๆ ค่ะ
ปล.รีสเตจเถอะนะเถอะนะ 55555555555555
02 : ลิเกทรีโอ้ ข้าชื่อดอนฆิโฆเต้ / นิธิ จันทรธนู 2019
จุดเด่นของผู้กำกับพี่ตั้ว คือ มีบท มีเรื่องเนื้อร้อง ที่ทรงพลังและมีวรรคทอง มีท่อนจดจำ สอดประสานกับเพลง และการเลือกแคสนักแสดงที่เหมาะเจาะแหมะแจะ..
.
พลังของการแสดงชิ้นนี้ มาจากความระยำต่ำเลวของสถานการบ้านเมืองที่ดูไร้ความหวัง หดหู่ คับแค้น คับข้องใจ .. บรรยากาศทางการเมืองส่งผลต่อการสร้างงานอยู่มากทีเดียว
.
ส่วนตัวชอบฉากเจ๊ลำยอง กับเรณู ที่คุยกัน เรียบง่ายธรรมดา แต่ทำเอาน้ำตาตก ในโลกของความเป็นจริง ประชาชนกำลังจะตายห่า ทำมาหาแดกไม่ได้ ความฝันและความหวังดูเป็นเรื่องเพ้อฝัน แต่มนุษย์ใช้ฝันหล่อเลี้ยงความจริง บางคนอยู่ได้เพราะมีฝัน.เท่านั้นจริงๆ
.
ลิเกทรีโอ้ ข้าชื่อดอนฆิโฆเต้ จึงทรงพลังมากๆ ตะโกนความจริง ที่ยังมีความหวัง แม้จะหวังได้น้อย หรือหวังอะไรไม่ได้เลย ได้สนุก ตลก กระชับ ฉับไว ตลกกับความฉิบหายจัญไรของชีวิต หัวเราะในร้องไห้ โคตรเศร้า จี๊ดหัวใจกว่านั่งดราม่า หัวเราะร่า น้ำตาริน ... ชื่นชมพี่ตั้วสุดๆ ผู้กำกับ ที่เก็บความคับข้องในฐานะประชาชน ตะโกนผ่านงานละคร ได้อย่างแยบคาย
.
มีความสุขที่ได้ทำงานให้พี่ตั้ว ...
.
#ข้าชื่อดอนกิโฆเต้ #btf2019
03 : ใครจะไปคิดว่าวันนึงจะได้มานั่งดูลิเกแบบนี้ / Chompunuch Juthaset 2019
ใครจะไปคิดว่าวันนึงจะได้มานั่งดูลิเกแบบนี้ เรื่องจากนิยายฝรั่งแท้ๆ แต่ทำใหม่ให้เข้ากับคนไทย ประกอบกับดนตรีทรีโอ้ ความเป็นลิเกยังอยู่เหมือนเดิม ร้องเหมือนเดิม รับส่งเหมือนลิเกเช่นเดิม เพิ่มเติมคือครีเอทีฟของคนจัด ขอชมเลยยย กระชับ แต่รู้เรื่อง แถมดูไปหัวเราะไป ดนตรีก็เพราะ