มโนรีย์
MANOREE 

ความตั้งใจเดิมคือ สร้างบทละครชาตรีที่มีความพร้อมทางสุนทรียรสควบคู่ไปกับมุกตลกตึงตัง มีบทอาบน้ำแต่งตัวของตัวละครท้าวพระยามหากษัตริย์ มีออกหน้าพาทย์ มีฉากตรวจพล ฉากรบ ฉากชมสวน ชมนกชมไม้ เพื่อที่จะได้อวดกระบวนท่ารำของผู้แสดง รวมทั้งบทเจรจาอันแหลมคมยอกย้อนซ่อนเงื่อน การคลี่ความลับอีกด้านหนึ่งของตัวละครให้ผู้ชมค้นพบทีละลำดับ เป็นหลัก บทละครร่างแรกที่ใช้เริ่มต้นในการซ้อมจึงเหมือนกับละครพื้นบ้านจักรๆวงศ์ทั่วไป 
         
ต่อเมื่อเริ่มซ้อม ได้มีการด้นบทเจรจาเพิ่มเติม จึงเกิดเป็นประเด็นเสียดสี ยั่วล้อ อันสะท้อนสถานการณ์บ้านเมืองในช่วงเวลานั้น จนกลายมาเป็นบทที่ใช้แสดงจริงที่สอดแทรกประเด้นทางสังคมและการเมืองอยู่ด้วย จึงอาจกล่าวได้ไม่ผิดว่าเป็นบทละครเพียงไม่กี่เรื่องที่เริ่มด้วยเทคนิกและชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง มิได้เริ่มจากประเด็นที่อยากจะพูดเหมือนบทละครเรื่องอื่นๆ
         
แนวคิดที่แฝงไว้ในบทละครเรื่องนี้คือต่อต้านการแสดงแบบขนบนิยมที่ตัวละครถูกสร้างขึ้นเพื่อทำหน้าที่ชัดเจนในท้องเรื่อง มีมิติเดียวแบนๆ แบ่งเป็นตัวดี ตัวร้าย ตัวตลก ในลักษณะแบบแผนตายตัว (Stereo type) โดยผมจงใจสร้างตัวละครให้มีมิติหลากหลาย ย้อนแย้งกับคุณ

ลักษณะตัวละครในละครพื้นบ้านแบบเดิม ที่เห็นเด่นชัดที่สุดคือตัวนางมโนรีย์ ที่ดูผิวเผินเหมือนนางเอกในแบบฉบับทั่วไปที่สวยใสซื่อเปราะบางต้องการการปกป้องจากพระเอกและความสงสารจากผู้ชม แต่เมื่อติดตามเรื่องไปเรื่อยๆจะพบว่าแท้จริงแล้วนางซ่อนความร้ายลึกเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง และจนถึงฉากจบก็จะพบความเป็นเหตุเป็นผลที่ทำให้นางต้องลงมือกระทำการอันแสนเลวร้ายนั้น
         
บทละครเรื่องนี้ สำหรับผมถือว่ายังไม่สิ้นสุด เพราะได้วางโครงเรื่องทั้งหมดไว้ถึง 4 ตอนต่อเนื่องกันไปจนอวสาน แต่เพิ่งลงมือเขียนและจัดแสดงได้เพียงตอนเดียว ยังหวังและและตั้งใจว่าจะได้สร้างสรรค์การแสดงสู่ผู้ชมจนครบทั้ง 4 ตอนในสักวันหนึ่ง

มโนรีย์มีที่ไหน ใครๆก็รู้กันดีว่ามันมีแต่มโนห์รา
         
ละครพื้นบ้านเก่าแก่ที่ปรุงประดิษฐ์คิดใหม่ เสนอเรื่องราวปั้นแต่งพิสดาร เมื่อพระอัคคีพบนาง
มโนรีย์บาดเจ็บอยู่กลางป่าจึงพามารักษาตัวและเกิดความสัมพันธ์เลยเถิดจนความล่วงรู้ถึงหูพระนางวาโยผู้มเหสี จึงเกิดเหตุหึงหวงกันพันตู แต่เรื่องไม่ได้จบเพียงนั้น